KOŻUCHÓWEK - Parafia św. Wawrzyńca

Parafia została założona w 1419r. Do parafii należą takie wioski jak: Brodacze, Błonie Duże, Błonie Małe, Kożuchów, Kożuchówek, Włodki, Zawady, Skorupki, Remiszew Mały, Krasnodęby Rafały, Patrykozy, Patrykozy Kolonia, Ruda, Kobylany Górne, Smuniew. Pierwszy kościół w Kożuchówku wzniesiono w 1419 roku, w tym czasie pojawia się w dokumentach ks. Mikołaj- pleban z Kożuchówka. Przypuszczalnie fundatorami świątyni byli właściciele wsi państwo Kożuchowscy herbu Pierzchała. W 1458 roku proboszczem tejże parafii zostaje ks. Trojan, a w latach 1470-1488 tę funkcję pełni ks. Piotr. Pierwszy, drewniany kościół w czasie wojny północnej (1700-1721) został ograbiony przez Szwedów, a następnie spalony 24 kwietnia 1709 roku. Następny kościół został zbudowany kosztem miejscowej szlachty w 1716 roku. Konsekrował go w święto św. Wojciecha 23 kwietnia 1747 roku ks. Franciszek Antoni Kobielski biskup Łucki i Brzeski. W 1786 roku restaurował go kanonik Kijowski ks. Jan Leon Wojewódzki herbu Abdank z Wojewódek koło Sokołowa Podl., ówczesny proboszcz. Drewniany kościół spłonął dnia 29 sierpnia 1802 roku. Obwiniano o to kościelnego. Kolejna świątynia została zbudowana w latach 1803-1804 staraniem wspomnianego ks. Jana Leona Wojewódzkiego i jego następcy kanonika Lubelskiego ks. Grzegorza Mystkowskiego, który był proboszczem w latach 1804-1848. Jego konsekracji w dniu 26 maja 1816 roku dokonał ks. Wojciech Leszczyc Skarszewski biskup Lubelski. Kościół ten został przeniesiony w pobliże cmentarza grzebalnego, gdzie pełnił funkcję kaplicy cmentarnej, niestety nieremontowany popadł w ruinę, a następnie został rozebrany w 1987 roku. Za proboszcza Jana Cholewnickiego parafia prowadziła dom opieki społecznej. Obecny, murowany kościół pw. św. Wawrzyńca, został zbudowany w latach 1953-1960 pod kierunkiem ks. Wacława Gajowniczka, ówczesnego proboszcza. Jego poświęcenia w dniu 3 lipca 1960 roku dokonał ks. prałat Kazimierz Miszczak, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Elektryfikacja kościoła była założona w 1963r staraniem ks. Wacława Gajowniczka. Jego staraniem zostały zbudowane również organy w 1976 r organy. Za obecnym kościołem znajduje się unikalny zabytek sakralny- drewniana dzwonnica postawiona w XVIII w., konstrukcji słupowej , kryta blachą której dzwony noszą imiona Wojciecha i Marcina. Z XIX w., pochodzi inny zabytek – cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia, który znajduje się w głównym ołtarzu . We wcześniejszych latach przychodzili do naszej parafii pielgrzymi. Z okolicznych wiosek przychodzili ludzie przed ten cudowny obraz wypraszać potrzebne łaski. Do tej pory zachowały się wota dziękczynne. Również były obchodzone bardzo hucznie odpusty w pierwszą niedzielę po uroczystości Matki Bożej Pocieszenia . W pewnym okresie czasu odpust nie był przenoszony na niedzielę, tylko był obchodzony w dniach 26-28 sierpnia. Odpust ten nosił nazwę odpustu baraniego. Przybywali nań pielgrzymi z sąsiednich parafii i wiosek np:Wyrozęby, Czarnoty, Kobylany Kozy, Nakory, Krynica, Wyszomierz, Repki i Borychów. Tradycja ta przetrwała do dzisiaj. Dziewięć dni przed odpustem jest obchodzona nowenna do Matki Bożej Pocieszenia. Jest również od niedawna możliwość obejścia cudownego ołtarza. W latach 1983-1984 została wybudowana po drugiej stronie drogi murowana plebania, staraniem ks. Stanisława Bogusza, nagłośnił on też kościół w 1990r. Zaś staraniem ks. Jana Arseniuka w naszej parafii pojawiły się piękne witraże okienne. Przedstawiają one postacie różnych świętych takich jak np.: św. Floriana, św. Franciszka, Chrystusa Dobrego Pasterza, Prymasa Tysiąclecia kardynała Stefana Wyszyńskiego, oraz papieża Jana Pawła II. Fundatorami witraży są mieszkańcy parafii. W 2004 roku została wybudowana grota poświęcona Jezusowi Miłosiernemu, znajdująca się koło kościoła parafialnego, została ona wybudowana staraniem ks. Stanisława Wojciechowskiego. Poświęcenia groty dokonał dn. 29 sierpnia 2004 roku ks. biskup Antoni Dydycz, biskup Drohiczyński. Również został powiększony cmentarz grzebalny i ułożona kostka wokół kościoła staraniem wcześniej wspomnianego ówczesnego proboszcza ks. Wojciechowskiego. Kościół w ostatnim czasie został odmalowany na zewnątrz tak jak i w wewnątrz staraniem śp. ks. Kazimierza Ochnika(2005-2010†) ówczesnego proboszcza. Główny ołtarz w którym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia został poddany renowacji staraniem wcześniej wspomnianego proboszcza Ochnika. Zostały również rozpoczęty remont parkanu. W 2009 roku podczas pielgrzymki z proboszczem do Piekar Śląskich została zakupiona figura, która znajduje się nad wejściem na plac kościelny od strony południowej. W ostatnich latach w parafii pojawiła się tablica pamiątkowa, która znajduje się wewnątrz świątyni przy głównym wejściu. Na tablicy znajduje się historia parafii oraz daty posługi poszczególnych księży. Dnia 7 lipca 2010r. nasza parafia straciła swojego proboszcza Kazimierza Ochnika. Dnia 9 lipca z bólem pożegnaliśmy dotychczasowego pasterza naszej wspólnoty parafialnej. Celebrantem uroczystości pogrzebowych był ks. biskup Antoni Dydycz. Do dnia 4 sierpnia 2010r. naszą parafią opiekował się ksiądz dziekan Andrzej Krupa. Właśnie 4 sierpnia bieżącego roku proboszczem tutejszej parafii został ks. Zbigniew Domirski. Z naszej parafii wywodzi się wiele osób życia konsekrowanego takich jak: śp. ks. Grzymała, śp. ks. Błoński, śp. ks. Dariusz Sawicki, śp. ks. Trębicki zostali oni pochowani na cmentarzu parafialnym. Ale również pochodzą tacy jak: ks. Roman Smuniewski (1967/2002), ks. Stanisław Smuniewski(salezjanin, 1929/1955), S. Błońska Genowefa (salezjanka,1928/1958), S. Błońska Jolanta (salezjanka, 1960/1994), S. Kożuchowska Agnieszka (nazaretanka), S. Nasiłowska Lucyna (salezjanka, 1942/1969), S. Zawadzka Joela (misjonarka, 1973/2000). Na cmentarzu parafialnym został też pochowany proboszcz ks. Wacław Gajowniczek.